โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำ ตอนที่ 119 โดยสิงหล 26 พ.ย. 58
ทีนี้พอวัดอื่นเขาได้ข่าวเข้า ในวันนั้น ก็ใช้ให้คนมาบอกว่า ขอเชิญแม่ชี 2 คนไปที่วัดโน้น เขาเรียกวัดบนหรือว่าวัดล่าง นี่แหละ ก็จำวัดไม่ได้แล้ว บางปะกงนี่แหละ มีอยู่ 3 วัดเท่านั้น ไปเชียว
วัดนั้นเขารับอุโบสถ อยู่เต็มหลังคา เขาก็มองดูฉัน มองตั้งแต่เท้าจรดศีรษะ มองตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า จะถามว่าอะไรก็ไม่ถาม เขาเรียกไปดู เขามีความหมายว่า นี่จะเป็นชีขอทาน หรือเป็นชีล่อลวงของพวกเขา เขามองเหยียดไปเช่นกัน ฉันก็อยู่ที่ศาลานั่น นึกในใจว่า รุ่งขึ้นพรุ่งนี้จะไปทานข้าวที่ไหน จะอดแย่ซะก็ไม่รู้ ไม่รู้จะไปหุงหาที่ไหน
พอเย็นเข้าเขาทำวัตรเย็น ธูปเทียนเราก็ไม่มีไป เขาก็ไม่ให้ธูปเทียน เรารึก็สวดมนต์ไม่เป็น
มีผู้ชายคนหนึ่ง แก่ ศีรษะล้านๆ จุดธูปบูชาพระ
เขาก็ส่งธูปให้ 3 ดอก แหมรู้สึกขอบคุณ ลุงคนนั้นแท้ๆ ได้จุดบูชาพระ พอจุดไหว้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็รู้สึกขอบใจแก
คนที่ศาลาทั้งหมด
รู้สึกจะมาสอนอะไร จะมาถามไถ่อะไรดิฉันก็ไม่พูดไม่สอนไม่บอก
เหมือนกับดูถูกชีมากที่สุด ฉันก็คิดว่าช่างเถอะ เพราะเราไม่รู้จักมักจี่ใคร
มีคนแก่คนหนึ่ง เขาควักเงินออกมา 50 สตางค์ เป็นกระดาษใบละ 5 สตางค์ เขาจบอยู่ตั้งนาน จะอธิษฐานว่าไง ไม่ทราบ แล้วก็ส่งอัฐ 50 สตางค์มาให้ ฉันก็ไม่รับ บอกว่า ขอบพระคุณล่ะค่ะ ฉันไม่รับหรอก ไม่เป็นไรหรอกค่ะ บอกกับยายคนนั้น ว่าอย่างนั้น
(เรื่องเล่าโดย แม่ชีทองสุข สำแดงปั้น บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม 2)
