โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำ ตอนที่ 112 โดยสิงหล 19 พ.ย. 58
นางยกอาหารมาวาง ให้รับประทาน อาจารย์บอกว่านึกรักนางยักษ์ จะถามเรื่องส่วนตัวอะไรมาก ก็กลัวนางสงสัยว่าไม่ใช่สามี จึงตีขลุมเลยตามเลย กินขนมยักษ์เสียอิ่ม
ขนมนั้นคล้ายๆ ขนมเปียกไส้ถั่ว มีกล้วยมีขนุนด้วย อาจารย์ก็กินอร่อยไปทุกๆอย่าง ลูกยักษ์ก็สนิทสนมนอนเล่นกินอยู่ด้วย
อาจารย์รู้เรื่องโคตรทอง
จึงถามนางยักษ์ “ทองก้อนใหญ่นั้น มีของใครบ้าง” “หลายเจ้าของด้วยกันพี่จำไม่ได้หรือ”
“จำได้” อาจารย์ตอบ “แต่อยากจะทดลองความจำ ของเธอบ้าง ไหนลองบอกซิว่า เป็นของใครบ้าง”
“ของหลวงพ่อวัดปากน้ำนั้น ก้อนใหญ่มากกว่าเพื่อนไงล่ะ พี่ลืมแล้วหรือ?” นางยักษ์ตอบเรียบร้อย “ท่านเอามาฝากไว้แต่เมื่อไหร่” “เมื่อชาติก่อนๆ ท่านเคยทำไว้กับลูกศิษย์มาก รวมกันเข้าเป็นทองก้อนใหญ่ เมื่อท่านทำบุญใหญ่ ท่านก็ดึงสายสมบัติเก่ามาให้ ไปเชื่อมกับสายสมบัติใหม่ ผู้คนที่มาช่วยทำบุญก็จะได้รวยขึ้น จะมีเงินทำบุญอีกต่อไป”
“แล้วก้อนอื่นๆล่ะ เป็นของใครบ้าง” “เป็นของวัดอื่นๆก็มีอยู่หลายก้อน จำไม่ค่อยได้หมด พี่ไปอ่านดูแล้วกัน หัวหน้าเก่าเขาเขียนบอกไว้ทุกๆก้อน” นางยักษ์ตอบ
“เป็นของผู้หญิงมีบ้างไหม?” อาจารย์ถามเพราะอยากรู้ว่า ของอาจารย์มีหรือไม่ ด้วยอาจารย์กำลังสร้าง สำนักกรรมฐานอยู่ที่ อำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี
ยักษ์ตอบว่า ของแม่ชีทองสุขมีอยู่ก้อนเล็กๆ จำได้ว่าเอาไว้ข้างๆ ของอีกคนหนึ่ง เป็นทองก้อนใหญ่ เพราะทำไว้หลายชาติแล้ว แต่นึกไม่ออก
อาจารย์อยากเห็นทอง ของตัวเองว่ามีลักษณะ เป็นอย่างไร จึงชวนนางยักษ์ให้ไปดู
นางยักษ์ก็พาไปที่ ห้องเก็บทองซึ่งอาจารย์เคยมาพบโดยบังเอิญแล้วครั้งหนึ่ง
(เรื่องเล่าโดย แม่ชีทองสุข สำแดงปั้น บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม 2)
