โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำ ตอนที่ 106 โดยสิงหล 13 พ.ย. 58
โคตรทอง – กระบองเพชร
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างแม่ชีทองสุขเรียนใหม่ๆ ท่านบอกว่า ในขณะนั้น มันช่างอยากรู้อยากเห็นไปเสียทั้งนั้น พอว่างงานคืนไหน อยู่เวรและหลวงพ่อไม่อยู่ไปกิจนอกวัด แม่อาจารย์ทองสุข ก็มักจะฉวยโอกาสเถลไถลออกไปข้างนอก เรื่องที่เคยทำ ไปเที่ยวหาเรื่องหัวเราะกันเสมอ
การไปเที่ยวไหนๆขณะที่ทำสมาธินั้น แม่อาจารย์ทองสุข ก็มักปกปิดหลวงพ่อ เพราะกลัวท่านดุว่า ไม่ตั้งใจรักษาคนไข้ หรือช่วยเหลือบ้านเมือง ตามที่ท่านสั่งให้ช่วย เช่น น้ำท่วมเรือกสวนไร่นา ของราษฎร ทำให้เสียหาย ท่านก็สั่งให้พวกที่ได้วิชชาธรรมกาย ทดน้ำแยกแผ่นดินให้น้ำแห้ง ถ้าฝนแล้ง ท่านก็สั่งทำวิชชาช่วยให้ฝนตก แม้ศัตรูมาทิ้งระเบิด ก็สั่งให้ครูจันทร์ขึ้นป้องกัน ปัดลูกระเบิดไปลงทะเล ฯลฯ
วันหนึ่ง แม่อาจารย์ทองสุขทำสมาธิ แล้วหนีไปเที่ยว การเที่ยวคืนนั้น ได้รับความตกใจเป็นอันมาก ครั้นพอดึกออกจากสมาธิแล้ว ใจยังเต้นตึกๆอยู่ ก็พอได้ยินหลวงพ่อ ถามอย่างดังๆว่า
“ไอ้สุข เอ็งไปไหนมา”
แม่อาจารย์ทองสุข สะดุ้งเฮือกขึ้นทั้งตัว พนมมือตอบอ้อมแอ้มอยู่ในคอ ว่าอะไรตัวเองก็บอกไม่ถูก
เสียงหลวงพ่อดุดังลั่น “สุขเอ็งชักจะเหลวไหล มากไปแล้ว เอ็งคิดว่าพ่อไม่รู้หรือ ว่าเอ็งจะไปขโมยทองเขามา”
“ใครบอกหลวงพ่อ”
“เจ้าของเขามาฟ้องล่ะซี เอ็งขโมยเขาจริงไหมล่ะ”
“ลูกไม่ได้ขโมย คิดว่าไม่มีเจ้าของ ก็จับดูหน่อยเท่านั้นแหละ แหม! ต้องมาฟ้องด้วย” แล้วนึกในใจว่า “ไอ้ยักษ์บ้า”
เอ็งมันโง่ โง่แล้วยังอยากหนีเที่ยว
เมื่อคืนถ้าพ่อไม่ห้ามมัน เอ็งก็หัวบี้แบนไปแล้ว ซุกซนไม่เข้าเรื่อง เป็นผู้หญิงยิงเรือ ทำอวดดีไปเถอะ” เสียงหลวงพ่อบ่น แล้วก็หันไปสั่งงานคนอื่นต่อไปว่า “เขามาบอกว่า ทางราชบุรีฝนแล้งจริงๆ ใครอยู่เวรช่วยเร่งฝน ให้เขาหน่อย”
(เรื่องเล่าโดย แม่ชีทองสุข สำแดงปั้น บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม 2)
