โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำ ตอนที่ 131 โดยสิงหล 8 ธ.ค. 58
สมัยหลวงพ่อวัดปากน้ำ แม่ชีท้วมดูแล แต่สมัยสมเด็จช่วง ฉันดูแลเองไม่มีปัญหาอะไร แต่ก่อนเวลาไปซื้อกับข้าว จะเอาเรือสำปั้นแจวไปซื้อ ที่วัดกลาง วัดจันทราราม เลยตลาดพลูไปหน่อยเดียว ถ้าของมากๆ ต้องไปซื้อถึงท่าเตียน แต่ฉันไม่ได้แจวไปซื้อเอง เพราะต้องดูแลสำรับหลวงพ่อ พอช่วงปี พ.ศ. 2505 ถนนเข้าถึง เราก็ขึ้นรถยนต์ไปซื้อ สะดวกกว่า
หลวงพ่อเริ่มอาพาธปี พ.ศ. 2499 ช่วง 3 ปีที่หลวงพ่อป่วย เราก็ได้เป็นคนทำอาหาร ให้หลวงพ่อ น้ำปานะก็เป็นผลไม้ที่ลูกไม่เกินกำปั้น ท่านบอกว่าผลไม้ถ้าเกินกำปั้น ใช้ไม่ได้ ปกติท่านชอบน้ำอ้อย มีอยู่วันหนึ่งเอาน้ำปานะ เข้าไปถวายท่าน ท่านถามว่าน้ำอะไร น้ำส้มโอเจ้าคะ ท่านบอกว่าให้เอากลับไป ฉันไม่ได้ลูกมันใหญ่ เราไม่รู้ ท่านบอกว่าถ้าเป็นส้ม เป็นมะตูมได้ ยามที่หลวงพ่อป่วย ท่านคงหิวนะ
มีอยู่วันหนึ่ง ท่านเรียกไวยาวัจกรมา บอกว่าให้ไปบอกแม่ครัวที ว่าจะฉันข้าวราวๆตี 11 ตี 12 หลวงพ่อนั่งอยู่ที่เชิงชายกุฏิ นั่งดูว่าพระอาทิตย์ขึ้นหรือยัง ถ้าพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว จึงจะฉันข้าว
สมัยหลวงพ่อยังเป็นพระหนุ่ม เดินทางจาริกไปจำพรรษา หลายสถานที่ มีที่บางคูเวียง ที่อื่นๆบ้าง หลวงพ่อเล่าให้ฟังว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งไปจำพรรษา ที่สวนมะพร้าว มีมะพร้าวเยอะแยะ แต่ไม่มีใครเอามะพร้าวมาถวายเลย หลวงพ่ออยากฉันมะพร้าวอ่อน แต่ไม่มีใครถวาย เพราะฉะนั้นทุกปีหลังจากหลวงพ่อมรณภาพแล้ว ทุกวันที่ 3 กุมภาพันธ์ ญาติโยมก็จะเอามะพร้าวอ่อน ไปถวายให้หลวงพ่อ หลวงพ่อชอบฉันแห้ว สมัยนั้นแห้วเมืองไทย ยังปลูกไม่ได้ ต้องเป็นแห้วมาจากเมืองจีน ซึ่งหายาก แต่มันแกวเมืองไทยมี เราก็หั่นมันแกวแบบคล้ายๆแห้ว เพราะเรารู้ว่าท่านชอบฉันแห้ว พอท่านจิ้มฉัน ท่านก็บอกไอ้นี่แม่ครัวหลอก เพราะในใจท่านคงคิดว่า เป็นแห้ว แต่พอฉันแล้วเป็นมันแกวไม่ใช่แห้ว
(เรื่องเล่าโดย แม่ชีธัญญาณี สุดเกตุ บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม 2)
