โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำ ตอนที่ 105 โดยสิงหล 12 พ.ย. 58
แม่อาจารย์ทองสุขเดินคุยมากับเจ้าพนักงานหญิงในยมโลก โดยผ่านบ้านเรือนที่สวยงาม และมีผู้คนที่รื่นเริงสนุกสนานมาเป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง จึงออกจากประตูกำแพง และเห็นม้าแก้วคอยอยู่ข้างนอก
ก็แปลกใจว่าทำไมม้า จึงมารอรับได้อย่างถูกต้อง เพราะไม่ใช่ประตูเดียวกับที่เข้าไป
เจ้าพนักงานหญิงคนนั้นก็รู้ใจ จึงบอกว่าได้ให้ม้ามารอรับ อยู่ทางประตูนี้เอง และบอกกับแม่อาจารย์ทองสุข ว่า
“ให้บอกหลวงพ่อด้วย ชีบุญขอฝาก กราบหลวงพ่อด้วย”
แม่อาจารย์ทองสุขฟังแล้ว ก็ประหลาดใจร้องว่า “อ้อ นี่เป็นแม่ชีบุญมาหรือ ทำไมจึงมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ไหนลองเล่าให้ฟังหน่อยซิ แหม จำได้ก็ไม่บอก นึกแล้วเชียวว่า หน้าเหมือนใคร ที่รู้จักกันนานแล้ว"
พนักงานหญิงจึงว่า “จะเล่าให้ฟังอย่างสั้นๆนะ เพราะเดี๋ยวหลวงพ่อ จะคอยนาน เมื่อฉันบวชอยู่นั้นก็พยายามทำความดี ปฏิบัติธรรมอย่างหลวงพ่อ ท่านเคยชมว่าฉันเรียบร้อยและซื่อตรงนั่นแหละ แต่ความชั่วของฉันมีมาแต่ก่อนบวช สามีของฉันเขาชอบตีไก่ เล่นพนันแทงม้า บางทีก็ให้ฉันฆ่าไก่ตัวที่แพ้มาต้มข่าให้กิน ฉันก็คอยยินดีทำให้เขาด้วย เลยเป็นคนหลงไปเกือบ 10 ปี จึงได้คิดหนีสามี เข้าวัดโกนหัวนุ่งขาว บวชเรียนกับหลวงพ่อ
ครั้นฉันตายแล้วต้องชดใช้กรรมอยู่นาน เมื่อกรรมหนักเบาแล้ว ก็ต้องมาเป็นพนักงานอยู่อย่างนี้ ต้องเห็นคนต้องโทษร้องครวญครางอยู่ทุกวัน เพราะโทษที่ชอบดูไก่ตีกัน ซึ่งเป็นการทรมานสัตว์
เอาเถอะ รีบกลับไปเถอะ หลวงพ่อท่านเรียกแล้ว
(เรื่องเล่าโดย แม่ชีทองสุข สำแดงปั้น บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม 2)
