โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำ ตอนที่ 107 โดยสิงหล 14 พ.ย. 58
พอออกจากเวร กลับบ้านพักแต่เช้า แม่อาจารย์ทองสุขบอกว่า “โมโหก็โมโห ขันก็ขัน” ท่านเล่าว่า เมื่อหลวงพ่อดำริเรื่องโรงเรียนนั้น ราคาโรงเรียนเป็นเงินเกือบ 3 ล้าน ลูกศิษย์ลูกหาก็ท้อใจ กลัวจะไม่สำเร็จ บางคนก็พากันคัดค้านว่าหลังใหญ่ไป จะหาเงินที่ไหนกันราคาตั้ง 3 ล้านบาท เวลานั้นเองเงินแสนก็ยังไม่มี หลวงพ่อท่านก็ว่า “ไม่เป็นไรดอกไอ้สุข โคตรทอง มี เอ็งยังไม่เคยเห็น พ่อเห็นแล้ว”
พอได้ยินคำว่า “โคตรทอง” เท่านั้น แม่อาจารย์ทองสุขก็ตาโต หูผึ่ง ต่อจากนั้นมาก็คอยหนีหลวงพ่อเสมอ เพราะอยากเห็นโคตรทอง แต่หนีไปเที่ยวในขณะเข้าฌานนั้น 6 ครั้งแล้ว ก็ยังไม่ได้พบโคตรทองเลย ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน
วันหนึ่งได้ปัญญาฉลาดขึ้น จึงแอบถาม ม้าแก้วของหลวงพ่อว่า พาหลวงพ่อท่องเที่ยวไปนั้น เคยเห็นโคตรทองอยู่ที่ไหน ม้าแก้วประจำองค์หลวงพ่อ ก็ตอบว่า “อยู่ในถ้ำ”
“ในถ้ำไหน แม่อาจารย์ซักใหญ่
“ในถ้ำไปทางทิศตะวันออก ถ้าพบพระภูมิขี่เสือให้ถาม พระภูมิจะบอกให้”
อาจารย์จำได้แม่น คืนหนึ่ง หลวงพ่อไม่อยู่ ก็จัดแจงเข้าที่ พอจิตนิ่งดี ก็ถอดจิตออกจากร่าง เนรมิตรูปร่างเหมือนกายมนุษย์ขี่ม้าแก้วประจำตัว ที่พระพรหมให้ แล้วเหาะไปทางทิศตะวันออก ไปไกลมากแล้วจึงนึกถึงพระภูมิขี่เสือ ไม่ทราบว่าชื่ออะไรและอยู่ตรงไหน แต่พอนึกถึงสักครู่เดียว ก็เห็นถนัด จึงชักม้าเข้าไปถามว่า ถ้ำที่มีโคตรทองอยู่ทางไหน พระภูมิใจดีก็ชี้ทางให้ อาจารย์ขอบใจ แล้วขี่ม้าวิ่งห้อไปตามทาง ที่พระภูมิชี้มือบอกมา พักใหญ่ก็แลเห็นภูเขาดำทะมึนขวางหน้า เมื่อเข้าไปใกล้ จึงเห็นปากถ้ำใหญ่โต ขนาดรถยนต์คันใหญ่เข้าได้ จึงหยุดม้า แอบข้างหลืบเขา เพื่อหาช่องทางจะเข้าไปในถ้ำ สักครู่หนึ่ง ก็แลเห็นยักษ์ 2 ตน เดินออกมา ยักษ์ตนหนึ่งปิดประตู อีกตนหนึ่งเอาป้ายสีขาวๆ มีตัวหนังสืออยู่ 3 แถว แขวนไว้ที่หน้าถ้ำ แล้วก็พากันเหาะไป อาจารย์ดีใจมาก พูดกับม้าว่า "พ่อม้าแก้วเราเข้าไปเถอะ” เมื่อไปถึงหน้าถ้ำ ก็เอาป้ายที่มีตัวหนังสือนั้นออก แล้วลองผลักประตู แต่ผลักไม่ออก พยายามผลักอีกหลายครั้งก็ไม่ได้ผล พอได้ยินเสียงลิงร้องเจี๊ยกๆ โผล่หน้าอยู่เหนือประตูน้ำ อาจารย์จึงเงยหน้าขึ้นพูดกับลิงว่า “กุญแจอยู่ที่ไหน ช่วยหยิบทีเถอะพ่อลิง”
(เรื่องเล่าโดย แม่ชีทองสุข สำแดงปั้น บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม 2)