ลุงมาเจอหลวงพ่อตอนอายุเกือบๆ 10 ขวบ มีน้าสาวบวชเป็นชีอยู่ที่นี่ (วัดปากน้ำ) ชื่ออาจารย์ตรีธา เนียมขำ (ปัจจุบันเป็นนายกสมาคมศิษย์หลวงพ่อวัดปากน้ำ) เป็นคนบางบ่อ คนแถวบางบ่อมากันเยอะ ญาติพี่น้องพากันมาหมด นั่งเรือจากบางบ่อมาถึงวัดปากน้ำใช้เวลา 3 วัน
ชื่อเสียงของหลวงพ่อขจรขจายมาก รักษาโรคโดยไม่ต้องกินยา คนพากันมาจอดเรือหน้าวัดเป็นแถวเลย มาหาหลวงพ่อ ให้หลวงพ่อช่วย ที่เป็นโรคหนักเกือบตายแล้วหาย เป็นครูใหญ่โรงเรียนวัดบางบ่อ แกเป็นอะไรไม่รู้เหม็นทั้งตัวเลย ปรากฏว่าพอมาให้หลวงพ่อรักษาก็หายเลย หลวงพ่อท่านรักษาทางวิปัสสนาโดยไม่ต้องใช้ยา เขาก็หายหมด โดยให้เขียนอาการโรค ชื่อ ที่อยู่ อายุ วันเดือนปีเกิดอยู่บ้านเลขที่ เขามีแบบฟอร์มให้กรอก เขียนเสร็จแล้วก็ส่งให้หลวงพ่อ แล้วหลวงพ่อก็ให้ผู้ที่ได้ธรรมกายทุกคนช่วยแก้ที่โรงงานทำวิชชา เขาก็จะแก้ให้ทั้งโรงงาน คนที่มาให้รักษา ก็ต้องนั่งสมาธิด้วย หลวงพ่อวัดปากน้ำ ท่านจะขึ้นสอนสมาธิทุกวันพฤหัส เวลาท่านสอนธรรมะ ก็จะมีดวงแก้วใช้ดู แล้วจะมีไม้ชี้ ตามฐานต่างๆ ตั้งแต่ฐานที่ 1 ฐานที่ 2 ถึงฐานที่ 7 คนบ้ามารักษาก็มี ผมช่วยรักษาคนบ้า คนบ้าที่หลวงพ่อรักษานี้ต้องใช้ธรรมกายด้วย ให้ยาด้วย เป็นยาผง เรียกว่า ยาบาทจิต สูตรยาเป็นของหลวงพ่อเอง ยานี้ถ้ากินแล้วก็จะเกิดอาการอยากกินของหวาน แล้วยานี้ถ้ากินแล้วห้ามกินของหวานเพราะอาการจะไม่ดี คนบ้าแต่ละคนคลั่งต้องล่ามโซ่ล่ามขาไว้ มันจะบอกว่า หลวงพี่ครับผมหายดีแล้วครับ ปล่อยผมเถอะครับพอปล่อยก็โดดน้ำโครมหน้าวัด มันยังไม่หายดี เราเป็นคนดูแลอยู่ เราก็เรียกกลับมา บางทีเจอเจ็กขายไอติมเราก็ต้องวิ่งไล่ เพราะคนบ้ามันจะกินไอติม มันเป็นของหวาน ยานี้จะทำให้อยากมาก ให้กินยาบาทจิตนี้ก็นานเหมือนกัน ให้กินเรื่อยๆ ทีละช้อนๆ กินทีนั่งน้ำลายไหลยืด คนป่วยที่เป็นแขกจากอินเดีย ก็มารักษา พอหายก็ศรัทธาวิชชาของหลวงพ่อ ขออยู่ที่วัดหาข้าวกินเอง เขาจะไม่กินสัตว์ที่มีชีวิตจะมีมะเขือมะแว้งแล้วก็หั่นๆกิน
(เรื่องเล่าโดย ลุงประคอง ทับจ้อย บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม1)
