พระครูสังวรานุโยค (พระอาจารย์ช่อ) วัดโคกเกตุปุญญศิริ
แต่เดิมฉันบวชอยู่ที่วัดโคกเกตุ อยู่ในราว ๑๑-๑๒ พรรษา บวชตั้งแต่อายุครบบวช พอ ๒๑ ก็บวชเลย ด้วยว่าอยากไปเล่าเรียนธรรมวินัย เรียนบาลี และกรรมฐาน และฉันก็รู้ว่าเจ้าคุณพ่อ (หลวงพ่อวัดปากน้ํา) ท่านเลี้ยงดูก็นึกว่าเข้าอยู่กับเจ้าคุณพ่อ ท่านมีข้าวเลี้ยง ยังไงๆ ก็ไม่อดตาย แต่ไม่ได้มุ่งหวังลาภสักการะ ต้องการไปเพื่อการศึกษาอย่างเดียว ให้อยู่ได้ไปวันๆ ก็พอใจแล้ว จึงได้เข้าไปพบหลวงพ่อวัดปากน้ำ ซึ่งท่านก็ไม่ได้คุยอะไร มหาเฉลียว เรียนท่านเจ้าคุณพ่อท่าน ให้ทราบว่า ฉันจะมาอยู่ด้วย เจ้าคุณพ่อก็เลย บอกว่า เออ...มีกุฏิอยู่ก็จัดที่ให้พระองค์นี้ด้วย ฉันก็เลยอยู่กับมหาเฉลียว เวลานี้มหาเฉลียวก็ไปเป็นเจ้าอาวาสอยู่ที่ วัดศิลามูล อ.บางเลน จ.นครปฐม ตอนนี้ก็ยังมีชีวิตอยู่ พอไปอยู่เจ้าคุณพ่อท่านก็อบรมกรรมฐานทุกวัน พอฉันเช้าเดี่ยว ก็เข้าทําวัตรเสร็จก็เข้าอบรมธรรมวินัย อบรมกรรมฐานพระทุกวัน เจ้าคุณ พ่อท่านอบรมดี ฉันฟังอยู่ ๒ ปี ไม่รู้สึกเบื่อหูเลย เป็นจุดหมายปลายทาง ธรรมะของพระพุทธเจ้า ไม่เคยเบื่อ เจ้าคุณพ่ออบรมให้เวลาภาวนาก็ สัมมาอะระหังๆๆ ให้ภาวนาอย่างนี้ ไปอยู่กับเจ้าคุณพ่อตอนปี พ.ศ.๒๔๙๓-๒๔๙๔ อยู่ได้ ๒ ปี เจ้าอาวาสที่นี่มรณภาพ (วัดโคกเกตุ) ทางคณะสงฆ์ของวัดโคกเกตุก็ประชุมกันพร้อมด้วยกรรมการวัด เขาบอกว่า ต้องไปตามพระองค์ที่ไปอยู่วัดปากน้ํามาองค์อื่นไม่ได้ ต้องไปตามองค์นี้กลับมาวัด ผลที่สุดต้องกลับมาวัดโคกเกตุ ก็เลยเข้าไปกราบเรียนหลวงพ่อ ว่า ทางวัดไม่มีใคร ต้องกลับไปเป็นผู้ปกครองวัดโคกเกตุต่อไป เจ้าคุณ พ่อก็บอกว่า เอ้อ....ไม่มีใครก็กลับไปช่วยวัดก่อน ผลที่สุดก็มาธุดงค์ พัฒนาวัดโคกเกตุเรื่อยมา ทั้งหมดที่สร้างไว้ สร้างใหม่ทั้งหมดของเก่า ชิ้นเดียวไม่มีวัดนี้ แต่เดิมเป็นของทวด และทวดก็เป็นเจ้าอาวาสที่วัดนี้ด้วย ชื่อหลวงปู่มี สมบัติอันนี้ ก็เลยตกกับฉัน โอ้โหพัฒนาวัด ตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๙๕ เรื่อยมาจนถึง พ.ศ.๒๕๔๕ ตอนนี้ก็เริ่มบูรณะ บางอย่างที่ชํารุด หลังคาวิหาร โบสถ์เริ่มรั่วแล้ว เจ้าคุณพ่อเวลาที่ท่าน จะประสิทธิ์ประสาทให้วัตถุมงคลไป ท่านจะต้องให้คาถา บทหนึ่งทุกๆ ครั้ง ท่านจะให้ แบมือแล้วก็ประสิทธิ์ประสาทว่า
“สิทธิกิจจัง สิทธิธัมมัง สิทธิพาริยัง ตถาคโต สิทธิเตโช ไชโยนิจจัง สิทธิลาโภ นิรันธรัง สัพพะโสตถี ภะวันตุเต”
ซึ่งแปลว่าทําอะไรสําเร็จ ทุกอย่าง หลวงพ่อท่านใช้ตอนมอบพระของขวัญ และฉันก็ใช้คาถานี้ทุก วัน วันหนึ่งไม่รู้กี่ครั้ง ใครมาเอาน้ํามนต์ฉันก็ประสิทธิ์ประสาทให้ทุกครั้ง โดยใช้บทสวดนี้และนึกถึงเจ้าคุณพ่อ
น้ํามนต์นี่ มีคนมาเอาทั่วประเทศฉันยังไม่ว่างเลย น้ำมนต์นี้ ทําให้ซื้อง่าย ขายคล่อง กําไรงาม
คุณนะโชคดี (หมายถึงผู้สัมภาษณ์) ทั่วประเทศฉันไม่เคยให้ สัมภาษณ์ นักข่าวมาขอสัมภาษณ์เรื่องทําน้ำมนต์ ฉันก็ถามว่าคุณจะ สัมภาษณ์ไปทําอะไร นักข่าวก็บอกว่า “เอาไปตีพิมพ์” “พิมพ์ไปทําไม” เขาบอกว่า “พิมพ์ให้หลวงพ่อดังๆ” “โอ๊ย...ไม่ได้หรอกคุณ ขนาดไม่ดัง ฉันยังไม่ได้นอนเลยถ้าดังแล้วจะทํายังไง ฉันเลยไม่ให้สัมภาษณ์”
