เพราะว่าผมไปสร้างอุโบสถไว้ ที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา วัดนั้น วัดนี้ บอกหมด หลวงจบยกมือท่วมหัวเลย บอกว่าจริงครับ เพราะผมยัง ช่วยขนกระเบื้องมุงหลังคาโบสถ์เลยครับ
ปี พ.ศ.๒๔๙๘
คุณนายเพ็ญศรี ซึ่งเป็นภรรยาหมอปลั่ง เป็นผู้มีอันจะกินอยู่ในจังหวัดอยุธยา พามารู้จักกับหลวงจบฯ เขาก็พา อาตมาไปฝากหลวงพ่อวัดปากน้ํา เรารู้ว่าหลวงพ่อท่านเก่งเรื่องนั่ง ทางใน เลยตัดสินใจจากอยุธยาไป วัดปากน้ํา ไปถึงหลวงพ่อก็รับ ท่านบอกว่าอยู่ไปให้ ดีนะลูกนะ หลวงพ่อรับทุกคนไม่รังเกียจใคร แม้ที่จะมีน้อย อยู่กันแบบแออัด
แต่หลวงพ่อก็รับ ความเมตตาท่านยอดเยี่ยม อยู่วัดปากน้ําก็เรียนทั้ง คันถธุระ นักธรรม บาลี เรียนหมดแล้วก็เรียนวิปัสสนาธุระ ตอนแรก กะจะบวชเลี้ยงน้อง แต่พอไปบวชอยู่กับหลวงพ่อสดมันชื่นใจ เป็น ฆราวาสไม่เคยพบสุขเลย เป็นพระมาเจอสุขในเพศสมณะ เลยหนีดีกว่า หนีจากทางโลก บวชแล้วเลยไม่ลึก โอนที่ดินยกให้น้องๆ หมด เพราะ เราเป็นพี่คนโต สมบัติมีอะไรยกให้เขาหมด
อยู่กับหลวงพ่อสด ก็ได้ใกล้ชิดท่าน ได้อุ้มท่านลุก อุ้มท่านนั่ง ได้ปลงผมหลวงพ่อ เพราะเป็นคนมือเบา อยู่กับหลวงพ่อ ๕ - ๖ ปี ได้ ไปรับใช้ท่านอยู่จนท่านมรณภาพ ผมที่ปลงแล้วจะนําไปรวมกันไว้ เพื่อ นําไปทําพระของขวัญ ฉันได้เข้าไปนั่งทําวิชชากับหลวงพ่อในโรงงานทํา วิชชา มีครั้งหนึ่งเกิดสงสัยในสิ่งที่เห็น หลวงพ่อสดก็มาปรากฏที่
