โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำ ตอนที่ 113 โดยสิงหล 20 พ.ย. 58 “ไหน ก้อนไหนของแม่ทองสุข” “ก้อนเล็กๆอยู่ติดกับ ก้อนใหญ่ขนาดกลางนั่นไงล่ะ” อาจารย์ก็หยิบขึ้นมาดู พลางนึกในใจว่า “ของเราก้อนนิดเดียว จะพอสร้างกรรมฐาน สัมมาอะระหังได้เชียวหรือ อย่าเลย กลับไปเมืองมนุษย์คราวนี้ ต้องเร่งสร้างกุศลให้มาก จะได้มีทองเป็นทุนสำรองไว้ ก้อนใหญ่ ถึงคราวอดอยากยากแค้น จะได้มีกินและจะได้สร้างสำนัก ให้เสร็จทันตา คิดแล้วก็วางทองก้อนเล็ก ของตนลงไว้ที่เดิม อาจารย์ถามหาของคนอื่นๆ อีก 2-3 คน อยากจะดูแล้วจะได้ กลับมาเล่าให้เจ้าของฟัง ให้ทั่วๆกัน แต่เสียงม้าแก้วร้องลั่น อยู่หน้าถ้ำ เหมือนจะเตือนให้รีบกลับ คงจะมีเหตุการณ์อะไรไม่ดี อาจารย์จึงบอกนางยักษ์ว่า จะออกไปดูซิ เผื่อเพื่อนมาหา แล้วบอกนางยักษ์ว่า ไม่ต้องไปส่ง เดี๋ยวจะลำบาก สั่งเสียนางยักษ์แล้ว ก็รีบออกมาพบม้าแก้วๆบอกว่า ให้รีบหนีเร็วๆ ยักษ์กลับมาแล้ว มากับเพื่อนด้วย 3-4 คน รูปร่างใหญ่ทั้งนั้น ถ้ารบกันจะแพ้ อาจารย์ก็รีบขึ้นหลังม้าแก้วๆ ก็พาห้อกลับ ใจอาจารย์นั้นยังอาลัยอาวรณ์ นางยักษ์และลูกเล็กๆ ที่สนิทสนมด้วยอย่างประหลาด เป็นการจากมาอย่างคิดถึงเหมือนจากคนรัก พอถึงวัดปากน้ำภาษีเจริญ ก็รีบลงจากหลังม้า เห็นกายเนื้อของตน ยังอยู่ในท่าเข้าที่ทำสมาธิอยู่ ก็รีบไปอยู่ในกายเนื้อทันที ขณะที่ใจเต้นตึกๆ กลัวหลวงพ่อจะรู้นั้น ก็ได้ยินหลวงพ่อบ่นว่า “ไอ้สุข มาหรือยัง ไอ้คนนี้ชักจะซุกซนใหญ่แล้ว ประเดี๋ยวต้องมีโจทก์มาฟ้องอีก” “สุข ไอ้สุข” เสียงหลวงพ่อร้องเรียกใน 10 นาทีต่อมา “เจ้าขา” อาจารย์ขานไม่ค่อยมีเสียง “เอ็งไปหาเรื่องที่ไหนมา” “ป-ล-ะ-เ-ป-ล่-า อ้อ ไปนิดเดียวค่ะ “ไปไหน?” “อ้า ไปนิดเดียวค่ะ” “เอ็งนี่จะเหลวไหลอีกแล้วนะ” เสียงหลวงพ่อบ่นลอดมา ตามฝาห้องที่กั้น อีกนานหลายอึดใจ จึงมีเสียงดุว่า “ไอ้สุข เอ็งไปเป็นชู้กับเมียเขาหรือ เขาฟ้องมาแน่ะ. “เปล่าค่ะหลวงพ่อ ลูกเปล่าจริงๆค่ะ” เสียงหลวงพ่อท่านหัวเราะหึอยู่นาน จึงได้ยินท่านถามใหม่ว่า “สุขเอ๋ย สุข เอ็งอยากเป็นผู้ชายไหมล่ะ” “อยากเจ้าค่ะ” อาจารย์ตอบด้วยความดีใจ “เดินเครื่องเข้าสิไอ้สุข เก็บให้หมดเลย” “เจ้าค่ะ” ตั้งแต่วันนั้นมา แม่ครูจันทร์เล่าให้ฟังว่า ใครทำเสียงดังไม่ได้ แม่อาจารย์ทองสุขโกรธนัก มาถามตอนหลังได้ความว่า เข้าที่ทำสมาธิ “เดินเครื่อง” เพื่อจะให้ร่างกายกลับเป็นชาย (เรื่องเล่าโดย แม่ชีทองสุข สำแดงปั้น บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม 2)