โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำ ตอนที่ 111 โดยสิงหล 18 พ.ย. 58
ที่เป็นดังนี้เพราะอาจารย์
สร้างมโนภาพ ขึ้นจากภาพยักษ์ปีขาล ซึ่งเห็นในหนังสือพรหมชาติ มิ่งขวัญของปีขาลซึ่งเป็นยักษ์ ผู้หญิงยืนอยู่ใต้ต้นขนุนสำปะลอ จึงจำเอามาติดหูติดตา
เมื่อจิตเพ่งไปที่รูปยักษ์ผู้หญิง แปลงตัวแล้ว จึงเหมือนรูปนั้น
คราวนี้อาจารย์จึงสำรวมจิต ทำสมาธิแล้วสร้างมโนภาพ
รูปยักษ์ขึ้นใหม่ แต่จะนึกถึงใครก็นึกไม่ออก มีใจโกรธแค้นยักษ์ที่เอา
กระบองมาไล่ตี ใจก็นึกถึงยักษ์ตนนั้นอยู่
จิตจึงไปเพ่งเอายักษ์ตนนั้น
เข้ามา
เมื่อแปลงกายเสร็จ ม้าแก้วเห็นแล้วตกใจ ทำท่าจะเผ่นหนี บอกว่า นึกว่าไอ้กระบองเพชรมาแล้ว
คราวนี้เป็นยักษ์ผู้ชาย
ค่อยดูน่ากลัวหน่อย เพราะไม่มีโตงเตงที่หน้าอก ยักษ์อาจารย์ก็ชอบใจ ทำแกว่งกระบองเพชร
แล้วขึ้นนั่งหลังม้าแก้ว
อย่างองอาจ
ตรงไปที่ประตูถ้ำ คราวนี้ไม่เห็นตัวหนังสือ
ที่ยักษ์เคยแขวนไว้ จึงเอากระบองเคาะปากถ้ำ 3-4ครั้ง
สักประเดี๋ยวหนึ่งประตู
ก็เปิดออก อาจารย์ยกกระบองขึ้นเตรียมตัวจะตีหัวยักษ์แก้แค้น แต่ต้องยกกระบองค้าง
เพราะคนที่มาเปิดประตู
เป็นยักษ์ผู้หญิงหน้าตาสวย เขี้ยวไม่งอก อุ้มลูกเล็กๆ น่าเอ็นดู ออกมาด้วย
พอแลเห็นอาจารย์ก็ดีใจ ร้องบอกลูกว่า “พ่อกลับมาแล้วๆ” เด็กลูกยักษ์ก็ส่งมือมา ให้อาจารย์อุ้ม
อาจารย์เป็นคนรักเด็ก ก็เลยเอากระบองเหน็บเข็มขัด
แล้วรับลูกยักษ์มาอุ้ม แล้วก็เดินตามแม่ยักษ์
เข้าไปในถ้ำ
อาจารย์ว่า ในถ้ำนั้นกว้างขวางมาก มีห้องหับสลับซับซ้อน เป็นที่อยู่ของยักษ์หลายตน แต่อยู่เป็นส่วนๆ
สามีของนางยักษ์ คงจะเป็นนายใหญ่ จึงดูห้องหับใหญ่โตและ
มีเครื่องใช้มาก ห้องนอนมีเตียงเป็นแท่นหิน
กว้างขวางสวยงาม นอนได้ราวๆ 7 คนขนาดมนุษย์ ถ้าเป็นยักษ์รูปร่างใหญ่
ก็คงนอนได้ราวๆ 3-4 คน พ่อแม่ลูก
มีโต๊ะทำงาน สร้างด้วยหินเหมือนกัน มีไฟใช้ด้วยแต่ไม่ใช่ไฟฟ้าหรือตะเกียง เป็นไปตามอำนาจของยักษ์ จะนึกให้สว่างก็สว่าง ไม่ต้องการให้สว่างก็มืด
อ่างล้างหน้าก็เป็นหิน เปลเด็กก็เป็นหิน โต๊ะอาหารเก้าอี้นั่งก็เป็น
ของที่ทำด้วยหินทั้งนั้น แต่ยักษ์แข็งแรงก็ยกไหว
ทุกอย่าง
นางยักษ์ตนนี้เป็นยักษ์สุภาพ
เรียบร้อยเหมือนหญิงไทยผู้ดี พูดจาอ่อนหวาน ลูกก็ไม่ดื้อ
พออาจารย์นั่งพัก นางยักษ์ก็เอากระบองไปเก็บให้และเอาเสื้อผ้ามาให้ผลัดเปลี่ยน
(เรื่องเล่าโดย แม่ชีทองสุข สำแดงปั้น บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม 2)